അരങ്ങ്

പ്രതീക്ഷയുടെ ഭാണ്ഡക്കെട്ടുമായ് ഞാൻ

കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയ സ്റ്റേജിൽ കയറി

അരങ്ങുണർന്നപ്പോൾ...

പ്രതീക്ഷകളോരോന്നെടുത്ത് നീട്ടി-

പ്പിടിച്ച് താളമൊപ്പിച്ച് വരിയൊപ്പിച്ച്

പാടി ഓടി ഞാൻ തളർന്നു

ഒടുവിൽ...

കർട്ടൺ പതുക്കെയൂർന്നിറങ്ങുമ്പോൾ

കരിനിഴൽ വീഴുന്നത്

ജീവിത പ്രതീക്ഷകൾക്ക് മേലെയായിരുന്നുവെന്ന്

അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല ഞാൻ

    〡നബീൽ എൻ.പി ഒളവട്ടൂർ〡